Ενα βράδυ στο Ναβάγιο
Το ταξίδι με καγιάκ στην παραλία του Ναυαγίου δεν θεωρείται και απο τα πιο εύκολα, αλλά σίγουρα είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά. Η απόσταση είναι περίπου 4 ναυτικά μίλια απο το λιμάνι του Πόρτο Βρώμη και διαρκεί περίπου 90 λεπτά. Η βασική δυσκολία του ταξιδιού είναι ο καιρός, διότι ο προσανατολισμός της περιοχής την καθιστά ευάλωτη στους βορειοδυτικούς ανέμους πράγμα που δημιουργεί αρκετά μεγάλους κυματισμούς. Όμως δεν είναι δύσκολο να πετύχετε μέρες που οι άνεμοι είναι νότιοι και τότε το ταξίδι γίνεται περίπατος σε λίμνη.
Ετσι λοιπόν και εμείς διαλέξαμε την κατάλληλη μέρα, φορτώσαμε τα κανό μας με τροφές και τα απαραίτητα για διανυκτέρευση και ξεκινήσαμε το ταξίδι. Η διαδρομή για να φτάσεις στο Ναυάγιο είναι εξωπραγματική, ο όγκος των βράχων και των γκρεμών που διασχίζεις σε κάνει να νιώθεις σαν να βρίσκεσαι σε χολιγουντιανή ταινία επικών διαστάσεων, τύπου βασιλιάς των δακτυλιδιών... και παίζεις τον ρόλο της χαμένης παντόφλας που πλέει ανέμελα στο ποτάμι.
Αφού λοιπόν θαυμάσαμε τη διαδρομή, στρίψαμε μέσα στον κόλπο του ναυαγίου, στον οποίον συναντήσαμε τις ορδές των τουριστών. Το θέαμα είναι συγκλονιστικό, βρεθήκαμε σε ένα απίστευτο γεωλογικό μνημείο γεμάτο με απίστευτα πολλούς τουρίστες και σκάφη. Το τοπίο φυσικά είναι μοναδικό και αν και το ναυαγισμένο καράβι είναι η τουριστική ατραξιόν της περιοχής στην πραγματικότητα αυτό αποτελεί απλώς το κερασάκι στην τούρτα. Η πικρή αλήθεια όμως είναι ότι αν πετύχεις το μέρος σε περίοδο τουριστών νιώθεις σαν να βρίσκεσαι εγκλωβισμένος σε αεροδρόμιο που έχουν ακυρωθεί όλες οι πτήσεις.
Για αυτό το λόγο είχαμε προετοιμαστεί για διανυκτέρευση.
Όταν πλέον έφυγαν όλοι οι συμπαθητικοί τουρίστες το σκηνικό άλλαξε, η αίσθηση του χώρου και του χρόνου απέκτησε μια μυστικιστική διάσταση. Ο θεόρατος βράχος που δημιουργεί τον κόλπο, το λευκό βότσαλο της παραλίας, η απίστευτη ηρεμία της θάλασσας σε έβαζε σε μια κατάσταση ονείρου, που απλώς το βίωνες στην πραγματικότητα.
Όταν το βράδυ βγήκε το φεγγάρι (πανσέληνος) εκεί πλέον τα εγκόσμια και τα σύνορα της πραγματικότητας έκαναν πέρα για να λουστεί από το εξωπραγματικό φως που αντανακλούσαν οι βράχοι και η παραλία.
Η εμπειρία ήταν μοναδική.
Τη άλλη μέρα φύγαμε τρέχοντας καθώς έσκασαν οι πρώτες ορδές απο τους ευγενικούς τουρίστες.
Για εσάς που αναρωτιέστε αν μπορείτε να διανυκτερεύσετε... θα σας πώ με επιφύλαξη ναι, αλλά με δικιά σας ευθύνη.
Θα σας μεταφέρω την ιστορία που μας διηγήθηκε ένας ιθαγενής βαρκάρης (που δραστηριοποιείται στον χώρο του τουρισμού).
Ένα βράδυ ένα καΐκι είχε αράξει στον κόλπο του Ναυαγίου περιμένοντας την αυγή για να μαζέψει τα δίχτυα του. Εκει λοιπόν που καθόταν ο βαρκάρης ανέμελα και άκουγε στο ραδιοφωνάκι του Ραφαέλα Καρα (σε αυτό το σημείο μπορείς εύκολα να πιάσεις Ιταλικούς σταθμούς), πηδάει, μέσα απο την θάλασσα, ένας ξεβράκωτος πάνω στο καϊκι...κρατώντας ένα πιστόλι. Ο ψαράς πάγωσε... αυτός με νοήματα και με την απειλή όπλου τον ανάγκασε να οδηγήσει το καϊκι του στον διπλανό κόλπο. Εκεί ο ξεβράκωτος ξαναπήδησε στην θάλασσα και κολύμπησε στην στεριά όπου σκαρφάλωσε (πάντα ξεβράκωτος και με πιστόλι) τον γκρεμό ύψους 100 μέτρων και βάλε.
Γι' αυτό λοιπόν όσοι ενδιαφερόσαστε για διανυχτέρευση προσοχή...
(Το πιστόλι που το είχε?)