Βοϊδονήσι
Εκκλησία και μοναστήρι σωζόμενα σε ένα μικρό νησάκι, ΒΔ της Ζακύνθου, που ήταν άλλοτε ενωμένο με την στεριά.
Το νησάκι αυτό, Βόιδι ή Καλόγερος ή Φίλιππος (Fra Filippo) ή νησί των Τριάντα εννέα (Trentanove), καταστράφηκε από τους σεισμούς των ετών 1840, 1893 και 1953. Το εκκλησάκι και η μονή παραχωρήθηκαν από την Βενετία στον ιστοριογράφο Γεώργιο Σέρρα το 1642. Αργότερα (1672) περιήλθε στην ιδιοκτησία του Μοναστηριού του Αγίου Φραγκίσκου του Κάστρου, που τα έδωσε μαζί με το νησάκι σε εδαφονομή (1749) στο μοναχό Π. Φωκά. Από τα παλιότερα χρόνια ως την εποχή της Αγγλοκρατίας η εκκλησία και το Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου στο Βόιδι γιόρταζαν κάθε χρόνο την ημέρα της επετείου του Μεγαλομάρτυρα και η θάλασσα ένα γύρω έπηζε από βάρκες με προσκυνητές. Το πανηγύρι στο Βόιδι ήταν ένα από τα λαμπρότερα της περασμένης Ζακύνθου. Το 1840 το εκκλησάκι και το μοναστήρι έπεσαν από τους σεισμούς. Το λαμπρό πανηγύρι και οι βαρκάδες έσβησαν από τότε.
Ύστερα χάθηκαν ακόμη και ερείπια. Οι σεισμοί και το πέλαγος αφάνισαν κάθε ανάμνηση και σήμερα υπάρχει μόνο στη μέση της θάλασσας ένας έρημος μικρός σκόπελος.